بیماری های روحی و اجتماع

 تو یکی از سایتها خوانده بودم اگر به تصویری که از دو رنگ قرمز و سیاه تشکیل شده و از رنگ قرمز بسیار کم در تصویر استفاده شده، نگاه کنیم ، بیشتر ما به رنگ سیاه توجه زیادی می کنیم انگار که هیج رنگ قرمزی در آن بکار نرفته است ولی اصل مفهوم تصویر در رنگ قرمز به صورت نهفته قرار دارند. وقتی همیشه به مشکلات و گرفتاریهای روحی و مخصوصا بیماریهای روحی به همین شیوه نگاه کنیم یعنی همیشه رنگ سیاه ( شکل ظاهری بیماری ) را ببینیم ولی به رنگهای قرمز که به نطر من نحوه عملکرد مغز انسان است، توجه نکنیم ، فکر نمی کنم راهی برای درمان این دسته بیماریها وجود داشته باشد . ولی باز مهمتر از همه اگر به فرهنگ پذیرش این افراد در جامعه هیچ توجهی نکنیم باز هم نتیجه مطلوبی از درمان به دست نمی آید .همانطور که جامعه به بیماران جسمی اهمیت می دهد باید به همان اندازه به بیماریهای روحی هم اهمیت بدهد.  تا حالا چند تا موسسه خیریه برای هزینه و درمان این بیماریها تشکیل شده؟؟؟؟ لطفا این تعداد را با موسسات مرتبط با بیماریهای فیزیکی مقایسه کنید، حتما تفاوت فاحشی در تعداد و کیفیت این دو موسسه می بینیم.

+نوشته شده در دو شنبه 20 خرداد 1392برچسب:سیاه,قرمز,تصویز,بیماری روحی, فرهنگ,موسسه,ساعت20:7توسط هستی | |